چندماه پیش ، خبری از تلویزیون پخش شد که نشان می داد قیمت برخی از اجناس ، بطور غیرواقعی بر روی آن درج می شود تا بدینوسیله ، مغازه داران را تشویق به فروش این جنس و در نتیجه افزایش فروش کارخانه ی خود نمایند .
امروز یک عدد رب گوجه ی دلند خریدم که قیمت درج شده بر روی آن 1800 تومان بود ، اما مغازه دار ، آن را به قیمت 1500 تومان به من فروخت . بدیهی است که اگر بنا بود به قیمت روی جنس ، آن را به من بفروشد ، 300 تومان سود بیشتر دریافت می کرد.
واقعا جای تعجب است که چند درصد سود بر روی این کالا کشیده شده که مغازه دار پس از محاسبه ی سود منطقی خود ، 300 تومان تخفیف در فروش این جنس لحاظ نموده است .
و اما وظیفه ی سازمان بازرسی کل کشور در این زمینه چیست ؟
تخلفی که در سیما به تصویر کشیده شده و برای بررسی صحت و سقم آن ، هیچ نیازی به بررسی های پیچیده و صرف زمان طولانی نیست .
چگونه است که هیچ نظارتی بر این گونه تخلفات بعمل نمی آید ؟
چه حمایتی از این تولید کنندگان وجود دارد ، که حتی پس از گزارش عمومی تلویزیون ، اینان هیچگونه تغییری در روند عملکرد خود بعمل نیاورده و با قدرت به راه خود ادامه می دهند ؟
شاید راهکار مبارزه با این عملکرد ، لااقل مجوز واردات کالا از کشورهای خارجی باشد .
مطمئن باشید که اگر یک رب گوجه در چین ساخته شود ، هزینه ی حمل و نقل آن از چین تا ایران پرداخته شود و بسته بندی گرانتری از مشابه ایرانی خود داشته باشد ، باز هم ارزانتر از رب گوجه های وطنی خواهد بود .
چرا ما نمی توانیم محصولات خودمان را به قیمت ارزانتر از چینی ها تولید کنیم ؟
اشکال کار کجاست ؟
اگر در مسایلی مانند تولید قطعات الکترونیک و صنعتی بتوانیم بهانه های تکنولوژیکی بیاوریم ، بهیچوجه چنین بهانه هایی در خصوص مسایل کشاورزی پذیرفته نیست .
بنابراین شاید لازم باشد تا مسئولین ، در سالی که به نام « همت مضاعف ؛ کار مضاعف » نامگذاری شده ، تلاش بیشتری در ساماندهی به اوضاع نابسامان اقتصادی و ... بدهند و گرچه برخی از مسایل نیازمند برنامه ریزی های طولانی مدت است ، اما لااقل در مواردی همچون نحوه ی قیمت گذاری کالاها ، نظارت جدی تری بعمل آید .
مسئولین نظارتی بایستی به جای اینکه صرفا در فکر دریافت حقوقهای شیرین خود از بیت المال باشند ، کمی هم به وجدان خفته ی خود نهیب زده و همت بیشتری در مبارزه با فساد داشته باشند .
امروز یک عدد رب گوجه ی دلند خریدم که قیمت درج شده بر روی آن 1800 تومان بود ، اما مغازه دار ، آن را به قیمت 1500 تومان به من فروخت . بدیهی است که اگر بنا بود به قیمت روی جنس ، آن را به من بفروشد ، 300 تومان سود بیشتر دریافت می کرد.
واقعا جای تعجب است که چند درصد سود بر روی این کالا کشیده شده که مغازه دار پس از محاسبه ی سود منطقی خود ، 300 تومان تخفیف در فروش این جنس لحاظ نموده است .
و اما وظیفه ی سازمان بازرسی کل کشور در این زمینه چیست ؟
تخلفی که در سیما به تصویر کشیده شده و برای بررسی صحت و سقم آن ، هیچ نیازی به بررسی های پیچیده و صرف زمان طولانی نیست .
چگونه است که هیچ نظارتی بر این گونه تخلفات بعمل نمی آید ؟
چه حمایتی از این تولید کنندگان وجود دارد ، که حتی پس از گزارش عمومی تلویزیون ، اینان هیچگونه تغییری در روند عملکرد خود بعمل نیاورده و با قدرت به راه خود ادامه می دهند ؟
شاید راهکار مبارزه با این عملکرد ، لااقل مجوز واردات کالا از کشورهای خارجی باشد .
مطمئن باشید که اگر یک رب گوجه در چین ساخته شود ، هزینه ی حمل و نقل آن از چین تا ایران پرداخته شود و بسته بندی گرانتری از مشابه ایرانی خود داشته باشد ، باز هم ارزانتر از رب گوجه های وطنی خواهد بود .
چرا ما نمی توانیم محصولات خودمان را به قیمت ارزانتر از چینی ها تولید کنیم ؟
اشکال کار کجاست ؟
اگر در مسایلی مانند تولید قطعات الکترونیک و صنعتی بتوانیم بهانه های تکنولوژیکی بیاوریم ، بهیچوجه چنین بهانه هایی در خصوص مسایل کشاورزی پذیرفته نیست .
بنابراین شاید لازم باشد تا مسئولین ، در سالی که به نام « همت مضاعف ؛ کار مضاعف » نامگذاری شده ، تلاش بیشتری در ساماندهی به اوضاع نابسامان اقتصادی و ... بدهند و گرچه برخی از مسایل نیازمند برنامه ریزی های طولانی مدت است ، اما لااقل در مواردی همچون نحوه ی قیمت گذاری کالاها ، نظارت جدی تری بعمل آید .
مسئولین نظارتی بایستی به جای اینکه صرفا در فکر دریافت حقوقهای شیرین خود از بیت المال باشند ، کمی هم به وجدان خفته ی خود نهیب زده و همت بیشتری در مبارزه با فساد داشته باشند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
بازدیدکننده ی گرامی ، از اینکه بنده رو مفتخر به دریافت نظرات ارزشمند خودتون می کنید ، متشکرم . حسین حقگو