انتخابات تعاونی مسکن

امروز ، پنجشنبه ، 12 اسفند 88 ، یه جایی بودم که داشتن برای یه تعاونی مسکن ، بازرس انتخاب می کردن .

من عضو تعاونی مسکن نبودم و فقط در جمع اونا حضور داشتم و می خواستم ببینم که چه اتفاقی می افته .

علیرغم اینکه قبلا توی یه روزنامه ی محلی برای انتخابات تعاونی ، آگهی داده بودن ، اما از جمع بیش از 400 نفر از اعضای تعاونی مسکن ، شاید حدود 100 نفر توی جلسه حضور داشتن که حدود 10 نفر از اونا از مسئولین و مقامات بودند . و بقیه از اعضا .

قبل از شروع جلسه ی رای گیری ، اصلا مشخص نبود که چه کسی کاندید شده برای انتخاب بعنوان بازرس تعاونی مسکن .

قرار بود یه نفر بازرس انتخاب بشه و یه نفر هم بازرس علی البدل .

چند نفر هم به عنوان ناظر بر انتخابات معرفی شده بودن که یکی از اونا ، همون اول مراسم ، جلسه رو ترک کرد !!!!!!!!!!!

منطقی بود که اینا قبلا به طور کتبی دعوتنامه می دادن که هر کی که می خواد برای بازرس شدن بیاد و اعلام کاندیداتوری بکنه و بعدش اسم اونا رو به اعضا بگن تا اعضا فرصت فکر کردن ، رایزنی با بقیه ی اعضا و شناخت روی کاندیداها و در نهایت انتخاب فرد اصلح رو داشته باشن .

اما چیزی که عملا انجام شد این بود :

همونجا توی جلسه اعلام کردن که هر کی که تمایل داره ، بلند شه و بعنوان کاندیدا بیاد جلوی جمع واسته .

اولش کسی بلند نشد . چند دقیقه طول کشید . بالاخره مسئولین جلسه اصرار کردن که آقایون اعضا ، بلند شین و بیاین . ما لازم داریم که دو نفر از شما رو حتما انتخاب کنیم . این جزء اصول کاره و باید باشه .

یکی از پیرمردای مجلس بلند می شه و میره بعنوان کاندید جلوی جمع وامیسته . اعضا براش کف می زنن و تشویقش می کنن . اون بنده خدا هم خنده کنان ، به این تشویق ها جواب می ده .

حالا دیگه جلسه شلوغ شده . مجری برنامه ، پشت میکروفون از اعضا می خواد که چند نفر دیگه هم کاندید بشن . هر کی داره با صدای بلند ، یکی دیگه رو بعنوان کاندید معرفی می کنه اما کسی بلند نمی شه . بالاخره چند نفر دیگه بلند می شن که بنا به دلایلی ، هنوز بلند نشده ، انصراف می دن و می شینن . پس از مدتی کلنجار ، یه نفر دیگه بلند می شه . بازم سکوت . بازم اصرار آقای مجری برای کاندیداتوری . دو نفر دیگه هم بلند می شن .

حالا رای گیری شروع می شه .

این آقای پیرمردی که بلند شد ، ظاهر بسیار مومن و متعبدی داره و مسئولین تمایل زیادی به انتخاب ایشون داشتن . رای گیری شروع شد . گفتن که کسانی که می خوان این آقا انتخاب بشه ، دستشونو بالا ببرن . خب ، یه تعداد زیادی دستشونو بالا بردن . ایشون هم با دقت داشت جمعیت رو ورانداز می کرد . شاید داشت طرفداراشو و اونایی رو که بهش رای نداده بودن ، شناسایی می کرد . بهر حال بدون اینکه رای گیری برای بقیه کاندیداها ادامه پیدا کنه ، گفتن که ایشون انتخاب شد و مجری گفت که صلوات بفرستین .

اصلا بقیه هیچ شانسی نداشتند . چون اصلا رای گیری انجام نشد . یه انتخابات با یه کاندید ، چه برنده ای می تونه داشته باشه ؟ چه حق انتخابی ؟ چه شانسی ؟ چه فرصتی ؟

حالا برای بازرس علی البدل شروع به رای گیری کردن . از بین بقیه کاندیداها که همه جوون بودن ، مذهبی ترین اونا رو برای رای گیری در موردش ، انتخاب کردن و رای گیری انجام شد . دستا بالا رفت . این آقا هم با 79 رای انتخاب شد و رای گیری برای بقیه کاندیداها ادامه پیدا نکرد .

و بلافاصله و بدون اینکه فرصت فکر کردن به اعضا داده بشه ، دستور پذیرایی با آب میوه و کیک داده شد و پشت بندش هم شیرینی دادن و در این بین ، آقایون مسئولین تعاونی ، در حال تنظیم صورتجلسه بودن .

یعنی عملا توهین شد به همه ی اعضا . فحشی بدتر از این نمی شد به اعضا داد .

دو نفر رو به نام انتخابات ، منتصب کردن . من که اثری از انتخابات توش ندیدم . اگه شما دیدین ، به منم بگین .

ناظرین جلسه ، انگار لال مونی گرفته بودن ، هیچ کس ، یه کلمه حرف نزد و به این روش ، اعتراض نکرد . من واقعا عصبانی بودم . اینقدر عصبانی بودم که نتونستم از اون کیک و شیرینی بخورم . میخواستم اعتراض کنم و همونجا در حضور تمامی مسئولین و اعضا ، با صدای بلند ، اعتراضمو بگم تا شاید این اعضای گوسفند رو هشیار کنم که چه اتفاقی افتاده ، اما حقیقتش ، آخه من عضو نبودم . اونا می تونستن به من بگن که به تو ربطی نداره .

بنابراین سکوت کردم و دیدم که این گوسفندها ، چه طوری خر شدن .

اونجا بود که فهمیدم که باز هم ، از ماست که بر ماست . یعنی همه ی بدبختی های ما از خودمونه . اگه شهردارمون ، کار نمی کنه . اگه شورای شهر ما کار نمی کنه . اگه فرماندارمون باهامون رو راست نیست . اگه رییس ادارات ، ما رو آدم حساب نمی کنن . فقط از ماست که بر ماست .

ما بلد نیستیم که مراقب خودمون باشیم .

ما بلد نیستیم که از حقمون دفاع کنیم .

ما بلد نیستیم که اعتراض کنیم .

ما گوسفندیم و دنبال یه چوپون می گردیم .

ما گوسفندیم .