بارها تبلیغات و اعلام برنامه های شبکه های مختلف تلویزیونی را از تلویزیون دیده اید .
نکته ی جالبی در این تبلیغات وجود دارد که واقعا من را عذاب می دهد و تحت هیچ شرایطی نمی توانم توجیهی برای این کار پیدا کنم و یا خودم را راضی کنم که تحت شرایط خاصی ، حق را به مقامات صدا و سیما بدهم .
هنگامی که در حال تماشای مثلا شبکه ی سوم سیما هستید ، عناوین برنامه ها و فیلم های شبکه های مختلف سیما پخش می شود . البته این اعلام برنامه ها ، صرفا مختص شبکه های ملی است . شبکه هایی که سطح پوشش آنها ، کشور ایران است . اما در این بین ، یک استثناء وجود دارد . یک استثنای همیشگی . یک شبکه ی استانی نیز در این اعلام برنامه ها ، خودش را در لابلای شبکه های ملی جا زده است و هیچکس هم به این مساله اعتراضی نمی کند.
شبکه ی تهران ، تنها شبکه ی استانی که در طول سال ، بارها و بارها ، برنامه هایش از شبکه های مختلف ملی ، اعلام و تبلیغ می شود . برنامه هایی که مسلما به سبب اینکه نام تهران را به خود گرفته و به سبب اینکه متعلق به مردم سرزمینی است که آن را تهران می نامند ، از کیفیت بالاتری برخوردار است . از هنرمندان بزرگ ملی بهره می برد . بودجه ی بالاتر دارد . و بالاخره صرفا حامل این پیام است که تهران از همه ی استانها و شهرستانهای ایران زمین برتر است . و یا شاید بهتر باشد بگوییم ایران یعنی تهران و تهران یعنی ایران .
زمانی تصورم بر این بود که این مردم تهران هستند که بیخود ، هندوانه زیر بال و پر خودشان می گذارند و خودشان را گنده می کنند . اما بزودی دریافتم که زهی خیال باطل . چه کسی گفته که دولتمردان و مقامات ما ، تهران پرست نیستند . انگار آقایان روسای قوای سه گانه ، صدا و سیما و ده ها نهاد و ارگان عمده ی ملی دیگر ، ایجاد شده اند و شکل گرفته اند تا در خدمت مردمانی باشند که ساکن سرزمین قدسی تهران هستند . دریافتم که تهران ، قدسی است . دریافتم که خدا در انجیل و تورات ، از تهران نام آورده است . دریافتم که حضرت نوح ، بچه تهران بوده است . دریافتم که در قرآن نیز .... نه ، این یکی را در نیافتم . آخر قرآن تحریف نشده و لاجرم در این یک مورد ، دست و پای ما بسته است . آهان ، در شاهنامه آورده اند که « تهران ، شهر ما یاد باد – همیشه بر و بومش آباد باد »
بجای اینکه ، عدالت محوری در کشور ، مدنظر مسئولین باشد ، متاسفانه بیعدالتی و تبعیض ، در ابعاد مختلف به چشم می خورد .
و اما
عذاب آور ترین چیز ، در این بین، سکوت مردم استانها و شهرستانهای غیر از تهران است . چرا ما سکوت کرده ایم ؟ شاید سکوت بیش از حد ما ، راه را برای تهرانیها و تهران پرست ها اینقدر باز کرده که اینگونه جولان می دهند و از حق ما میزنند و در کاسه ی تهرانی ها می ریزند .
پیشنهاد می کنم :
لااقل در همینجا نظرات خودتان را بنویسید .
بگذارید لااقل در همینجا ، تجمعی شکل بگیرد ، علیه تبعیض ( و نه علیه تهرانی ها ) . صرفا علیه تبعیض .
پست جالبی بود. شاید علت اینکه متوجه این موضوع نشدم اینه که سالها میشه غیر فوتبال تلویزیون تحریمه!!( به خدا ماهواره نداریما. مامانم گفته تو خونه یا جای منه یا جای ماهواره. این یه تحریم کاملا شخصیه). کاش تو صداوسیما فقط همین یه تبعیض بود. شاید میشد به راحتی از بغلش رد بشی. ولی افسوس.....
پاسخحذفآقا مهدی عزیز ، گرچه اعلام برنامه های شبکه ی تهران در شبکه های ملی ، تبعیض بزرگی نیست و به قول شما اگه همین یکی بود ، شاید براحتی می شد از کنارش گذشت ، اما باید این رو بدونی که باید از یه جایی شروع کرد . باید از همین چیزای به ظاهر ساده شروع کرد . ما با این حرفمون ، به نظام ضربه ای نزدیم . قصد براندازی هم نداریم . اما ایراداتی رو که در سیستم هست ، گوشزد می کنیم و اگه بهش توجه نشه ، با صدای بلندتر فریاد می زنیم و ثابت می کنیم که با دموکراسی ، حتی می شه بر ضد دموکراسی ترین سیستم ها هم غلبه کرد . به یاد گاندی و به نام گاندی .
پاسخحذف