جشن ملی هسته ای

دیروز ، از ظهر پای تلویزیون نشسته بودم که جشن ملی هسته ای را بطور مستقیم از شبکه ی یک سیما ببینم .
تا قبل از شروع برنامه ، دونفر از مجریان این شبکه ، مصاحبه هایی با مسئولین هسته ای و نیز خوانندگان آوازها و ترانه های مرتبط داشتند .
بالاخره مراسم شروع شد .
اما هنوز آقای مجری دارد اراجیف می بافد .
حسابی اعصابم بهم ریخت .
من ساعت ها ، پای تلویزیون نشسته بودم که این برنامه شروع شود .
کنسرت سمفونی انقلاب ، در محل برگزاری این جشن در سالن همایشهای برج میلاد تهران ، در حال اجراست ، اما هنوز هم آقای مجری دارد اراجیف می بافد . شعر می خواند و پرت و پلا می گوید .
دوربین بر روی چهره ی مجریان برنامه ، زوم می کند و این بیشتر ، اعصابم را بهم می ریزد .
بالاخره کارگردان برنامه رضایت می دهد که به برج میلاد برود .
یک کنسرت زیبا در حال اجراست . بسیار زیباست . خیلی حسرت خوردم که اولش را از دست دادم .
داشتم از دیدن و شنیدن این کنسرت ، لذت می بردم که ناگهان اتفاقی افتاد .
کارگردان به استودیو پخش برگشت .
باز هم مجری است که اراجیف می بافد .
باز هم مجری است که شعر می خواند و اخبار هسته ای را تلاوت می کند .
باز هم مجری است که روی اعصابم راه می رود .
باز هم چهره ی کریه مجری است که جایگزین صحنه های غرور آفرین جشن ملی هسته ای می شود .
دوباره به برج میلاد می روند .
کنسرت از مرحله ی ساز گذشته و به آواز خواندن رسیده ، و شکوهی دوچندان یافته ، که بسیار زیبا و ستودنی بود .
داشتم به این مراسم زیبا نگاه می کردم که کارگردان لعنتی ، باز هم به استودیو برگشت .
داشتم دیوانه می شدم .
دو مجری کارنابلد و ناتوان ، داشتند هنرنمایی می کردند . حالم از این صدا وسیما بهم می خورد که نمی داند هرکاری ، جایی دارد.
در حالی که جشن ملی هسته ای در برج میلاد در حال برگزاری بود ، کارگردان سیما ، میان برنامه هایی راجع به افتخارات هسته ای ایران پخش می کرد . کلیپ ها و نماهنگ هایی که از صبح امروز به طور مکرر از تلویزیون پخش شده بود و دیگر همه ی جزییات آن را حفظ کرده بودم .
دیگر به برنامه ی تلویزیون نگاه نمی کردم . فقط داشتم به آقای ضرغامی بد و بیراه می گفتم .
آقای دکتر باقری ، معاون سیاست خارجی و امنیت بین الملل شورای عالی امنیت ملی هم در این بین به مجریان می پیوندد و در حالی که من چشم انتظار دیدن جشن ملی هسته ای هستم ، او نیز به جمع دو نفره ی پت و مت شبکه ی یک سیما اضافه می شود .او نیز روی اعصاب من رژه می رود .
لعنت به این تلویزیون .
اگر یک تلویزیون خصوصی بود واین کار را می کرد ، می گفتم حتما وابسته به اسراییل است و دوست ندارد که جشن ملی هسته ای و عظمت آن را بطور کامل و واضح به اطلاع مخاطبینش برساند .
اما صد افسوس !
این تلویزیون ملی ایران بود . این شبکه ی یک بود . شبکه ای که ادعا دارد انتخاب اول مردم ایران است . این تلویزیون ضرغامی بود که داشت این مراسم را سانسور می کرد .
لعنت به این ضرغامی نادان ، که تلویزیون نگاه نمی کند تا بداند کارگردان احمق این برنامه ، چه بلایی بر سر جشن ملی هسته ای مردم ایران آورده است .
ساعت 6 بعد از ظهر ، دکتر باقری رفت و خوشحال شدم که از این به بعد می توانم مراسم را بطور کامل ببینم .
نه !
نه !
نه !
یک خواننده به پت و مت می پیوندد .
پت ومت از او استقبال می کنند .
نظام اسلامی و شیران ، مجریهای بی شعور این برنامه ، به ذکر سوابق آقای فریدون بیگدلی در عرصه خوانندگی پرداخته و سپس او نیز دو سرود را تقدیم ملت داغدار ایران می کند ، که اینگونه جشن ملی هسته ای را از دست داده اند و بایستی نظاره گر هنرنمایی این خواننده باشند . و پت و مت که اتفاقا مجریان احمقی هم هستند ، شادمانه لبخند می زنند .
بالاخره باز هم کارگردان به برج میلاد می رود .
تصویری از صحبت های درگوشی رییس جمهور و دکتر صالحی رییس سازمان انرژی اتمی ، نشان داده می شود .
از احمدی نژاد خیلی خوشم می آید .
آدم زرنگی است . فهمیده است و می داند که باید چه چیزهایی را بداند . بنابراین به خوبی از وجود دکتر صالحی استفاده می کند .
معلوم است که دکتر صالحی با احمدی نژاد تعامل خوبی دارد . و من از این بابت خیلی خوشحالم .
ساعت حدود 6:40 ، رونمایی از سوخت مجازی و سانتریفیوژ نسل سوم ، آغاز می شود .
معلوم نیست که این آقایان طراح صحنه ، چه غلطی کرده اند .
پارچه هایی که روی طرح ها کشیده شده ، بهمین راحتی به زمین نمی افتد .
رییس جمهور محترم ، که در رونمایی نخستین طرح ، با مشکل برداشتن پارچه مواجه می شود ، رونمایی از بقیه ی طرح ها را به آقای صالحی می سپارد .
اما او هم توفیقی ندارد . آخر این پارچه ها ، یک جایی گیر کرده و به زمین نمی افتد . بنابراین یک عده به کمک او می آیند .
اما غروری مرا فرا گرفته ، که این کاستی ها را به چشمم کوچک می نمایاند .
درود بر ایران
درود بر احمدی نژاد .
و درود بر مردم قهرمان ایران .
بارها در دلم گفتم که حتی بمب هسته ای نیز ، حق مسلم ماست .
آقای رییس جمهور عزیز ، شروع به سخنرانی می کند . و من دارم از مشاهده ی این مراسم لذت می برم .
نه !
مراسم قطع می شود .
بدلیل پخش اخبار ، ادامه ی مراسم از شبکه ی خبر پخش می شود .
اما اینجا که شبکه ی سهند دارد برنامه پخش می کند و از شبکه ی خبر ، خبری نیست .
نا امید و سرخورده می شوم .
و باز هم به آقای ضرغامی بد و بیراه می گویم .
لعنت به این صدا و سیما !
مطمئنا اگر از همین شبکه ، پخش زنده ی فوتبال منچستر یونایتد و بایرن مونیخ بود ، هرگز اخبار و اذان و این جور چیزها ، سبب قطع پخش زنده ی فوتبال نمی شد .
اما چه کنم که جشن ملی هسته ای ، برای آقای ضرغامی از پخش زنده ی فوتبال جام باشگاههای اروپا ، کم اهمیت تر است .
لعنت به این صدا و سیما !
دلم می خواهد این تلویزیون را خرد کنم !
کاش آقای ضرغامی هم تلویزیون نگاه می کرد !

اما به نظرم او همه چیز را از ماهواره نگاه می کند .
باور کنید راست می گویم .
ضرغامی فقط بی بی سی و ووآ را نگاه می کند .
او از شبکه ی یک سیما ، خیلی بدش می آید .
اصلا همه چیز را از شبکه های آنطرف آب نگاه می کند .

نه به خاطر مسایل ...
نه !
یک بار فکر نکنید که او نیز سریالهای « فارسی 1 » را نگاه می کند .
یک بار فکر نکنید که جام جم را می بیند .
یک بار فکر نکنید او عاشق شب خیز است .
نه !
بلا به دور !
او حتی به بی بی سی فارسی هم گوش نمی کند .
بنده خدا می خواهد زبان انگلیسیش تقویت شود .
به شبکه های علمی و خبری انگلیسی زبان گوش می کند .
حالا دیدید که داشتید بیخود و بی جهت به این بنده ی خدا تهمت می زدید !