مردی دختر سه ساله ای داشت. روزی مرد به خانه امد و دید که دخترش گرانترین کاغذ زرورق کتابخانه اورا برای آرایش یک جعبه کودکانه هدر داده است. مرد دخترش را به خاطر اینکه کاغذ زرورق گرانبهایش را یه هدر داده است تنبیه کرد و دخترک آن شب را با گریه به بستر رفت وخوابید.
روز بعد مرد وقتی از خواب بیدار شد دید دخترش بالای سرش نشسته است و ان جعبه زرورق شده را به سمت او دراز کرده است. مرد تازه متوجه شد که آن روز ،روز تولدش است و دخترش زرورق ها رابرای هدیه تولدش مصرف کرده است . او با شرمندگی دخترش رابوسید و جعبه رااز او گرفت و در جعبه را باز کرد اما با کمال تعجب دید که جعبه خالی است مرد بار دیگر عصبانی شد به دخترش گفت که جعبه خالی هدیه نیست وباید چیزی درون آن قرار داد. اما دخترک با تعجب به پدرخیره شد وبه او گفت که نزدیک به هزار بوسه در داخل جعبه قرار داده است تاهر وقت دلتنگ شدباباز کردن جعبه یکی از این بوسه ها را مصرف کند میگویند پدر آن جعبه را همیشه همراه خودداشت و هرروز که دلش می گرفت درب آن جعبه راباز می کرد وبه طرز عجیبی آرام می شد. هدیه کار خود را کرده بود.
چه پدر بیخودی...
پاسخحذفحالا یا بیخود یا باخود ، بخشی از حقیقت زندگی ماست .
پاسخحذفاین داستان شاید یک خیال باشه .
یک داستان سرایی از یک آدم خلاق .
اما واقعیت زندگی ماست .
ما دل افرادی رو توی زندگیمون می شکونیم که دوستمون دارن و شاید بدون اینکه چیز خاصی بهمون بدن و بدون اینکه فایده ای رو نصیب ما بکنن ، خالصانه دوستمون دارن .
اما ما به سادگی از کنارشون می گذریم . ازشون رد می شیم . یا شاید در همون لحظه ای که اون می خواسته محبتش رو به ما ابراز کنه ، ما بهش پرخاش کردیم .
این بیشتر زمانی اتفاق می افته ، که یه جورایی خودمونو از اون نفر ، خیلی بالاتر بدونیم .
بعید می دونم که برای کسی ، این موضوع پیش نیومده باشه .
خیلی راحت می شه این پدر رو مقصر دونست .
اما خودمون هم بهتر از اون نیستیم .
بهتره به جای محکوم کردن شخصیت یک داستان ، تصمیم بگیریم که لااقل از امروز ، تا یه حدودی توی رفتارمون با دور و بریامون تجدید نظر کنیم . قدرشونو بدونیم .
و مهمتر از اون ، اینکه شاید زمانی بفهمیم که دیگه واقعا دیر شده .