من هنوز دم تکان می دهم

متن زیر در سایت خبری تابناک درج شده بود . 

متن بسیار زیبایی است که تحلیل قشنگی از وضعیت موجود در وزارت خارجه ی ایران دارد . 

وقتی این مطلب را خواندم ، به یاد سریال زیبایی افتادم که سال گذشته در باره ی سلسله ی قاجاریه و دوران مشروطه پخش شد . 

در این سریال ، هر چند که امیر کبیر می خواست از منافع ایران دفاع کند ، اما تعدادی از افراد از قبیل آقاخان نوری و برخی عوامل نفوذی روسیه و انگلیس ، مانع از شکل گیری فعالیتهای ملی در دولت وقت شده و هر گونه اقدامی علیه دول انگلیس و روسیه را عقیم و بی نتیجه می گذارد . 

اکنون نیز به نکته ی بسیار جالبی در این مقاله اشاره شده است . 

تابناک می گوید شاید حضور برخی عوامل متمایل به دول روسیه و چین ، سبب شده که وزارت خارجه نتواند منافع ملی را مد نظر قرار داده و بنابراین منافع ملی دول چین و روسیه را مد نظر قرار داده است . 

خیلی جالب است که مقامات روسی ، از رای مثبت روسیه به تحریم های جدید علیه ایران ، ابراز تاسف کرده و شعارهای « مرگ بر روسیه » را زنگ خطری برای خود تلقی می کنند . اما ایران هنوز در دامان روسیه باقی مانده است . 

آیا در این شرایط و با این موضع گیری ، شان رییس جمهور ایران حفظ می شود ؟

آیا در شرایطی که در طول یک ماه گذشته ، مقامات روسی به انحای مختلف ، رئیس جمهور ایران را به تمسخر گرفته و در مجامع بین المللی او را مورد انتقادات شدید قرار دادند و در نهایت نیز در حساس ترین مقطع ، ایران را تنها گذاشته و نه تنها گذارده که خود نیز در صف مخالفین جمهوری اسلامی ایران قرار گرفتند ، باید اینگونه با مدارا با روسیه برخورد شود ؟

آیا روسیه ، خودش انتظار چنین برخوردی را با ما دارد ؟

روسیه هنوز موشک های اس 300 را به ما نداده است . 

روسیه گفته که موشک های اس 300 مشکل فنی داشته که تحویل نشده است . 

اگر اینگونه بوده ، پس چرا همین موشک ها به چین تحویل داده شده ؟

فقط موشک هایی که قرار بود به ایران بیاید مشکل داشته است ؟

خیانت از این بالاتر ؟

تاریخ روابط ایران و روسیه مملو از فریب و ریا و دغل است . 

و در این تاریخ پر از تزویر ، هرگز روسیه بازنده نبوده است . 

و در این تاریخ پر از رنگ و ریا و دغل ، همواره ایران بازنده بوده است . 

اگر تا دیروز ، ایران خاک خود را از دست می داد ، امروز نیز حیثیت بین المللی خود را از دست می دهد . 

امروز نیز به واسطه ی نامردی های روس ها بایستی ، فقر مردم خود را شاهد باشد.

امروز نیز به واسطه ی نامردی روس ها باید تحریم های بیشتری را تحمل کند . 

و چین ....

چین نیز بدتر از روسیه 

وقتی که سخنان مقامات آمریکایی را به یاد می آورم ، واقعا به خودم می خندم . 

زمانی که مقامات ایرانی ، مکررا به چین رفت و آمد داشته و در حال رایزنی با مقامات چینی برای دادن رای منفی به تحریم علیه ایران بودند ، مقامات آمریکایی در رسانه های خود اعلام کردند که چین موافقت تلویحی با آمریکا را اعلام کرده است . 

مقامات ایرانی در همان زمان به طور جدی اعلام کردند که نه آقا ، چین با ماست . چین با ایران است . چین قول داده است . خب . در نتیجه مرزهای ما برای چین باز شد . هر آت و آشغال چینی در بازار ایران دیده شد . ایران شد بازار مصرف کالاهای بی کیفیت و فاقد کارایی چینی . ایران شد یک منبع ارزی خوب برای چین . ایران همه کار می کند تا چین فقط همراه ما باشد . تا فقط از یک رای بین المللی جلوگیری شود . ایران به آب و آتش می زند تا رایی در شورای امنیت به ضرر ایران شکل نگیرد. ضمنا تبلیغات گسترده ای در سطح بین المللی از سوی ایران شکل گرفته که اگر تا دیروز همه با آمریکا بودند ، امروز دیگر اینگونه نیست و حداقل اگر روسیه هم با ما نیست ، چین با ماست . 

زهی خیال باطل . 

اکنون می فهمم که مقامات آمریکایی چقدر با درایت سخن گفته بودند . 

آنها پس از کنفرانس هسته ای خود در فروردین امسال ، اعلام کردند که دولت چین به آمریکا قول مساعد در خصوص تحریم ایران داده است . 

پس از آن نیز ایران کنفرانس خلع سلاح هسته ای داشته که به فاصله ی چند روز پس از کنفرانس آمریکایی ها بود ، و ایران همچنان چین را از مدافعان و همراهان خود در جامعه ی بین المللی اعلام می کند . 

مجموعه ی سخنان مقامات ایرانی حکایت از این دارد که ایرانی ها امید زیادی به همراهی چین با خود دارند . و صد البته چین را یار صدیق خود می دانند . 

اما آنچه که به واقع روی داد ، این بود که کشورهای کمونیستی ، خائنند و غیر قابل اعتماد . 

چرا ما باید این همه به چین امتیاز بدهیم ؟

چرا ما باید مثل کودکی در دامان چین قرار بگیریم ؟

مگر شعار ما این نیست که « نه غربی و نه شرقی » 

اگر قرار است در دامان چین یا روسیه باشیم ، پس همان بهتر که در دامان آمریکا باشیم که مطمئنا از هر دوی این کشورها قویتر و در ضمن اگر قولی بدهد ، قولش قول است . 

کما اینکه در حمایت از رژیم پهلوی هم ، کارهای بزرگی کرده این آمریکا . 

اما چینی ها و روس ها خیالشان راحت است که شعار ما « فقط شرق » است . 

ما کاملا وابسته به شرق شده ایم . 

و این مایه ی تاسف است . 

که امام خمینی و شعارها و آرزوهایش ، همه بر باد رفته است . 

که امروز ما کودکی در دامان شرق شده ایم .

که همه ی منافع ملی خودمان را برای رضایت این دو غول شرقی ، فدا می کنیم . 

و در برابر توسری هایی که از آنان می خوریم ، همانند یک بچه یتیم بی صاحب ، باز هم لبخند می زنیم و مثل سگ ، دم تکان می دهیم که ای صاحب بی وفای من ، گرچه تو به من وفا نکردی و گرچه مرا از بارگهت راندی ، اما ببین من چقدر خوبم ، بگذار با تو باشم . ببین ، من هنوز دم تکان می دهم .

و اما خبری که در تابناک درج شده را نیز می توانید در زیر بخوانید و یا اینکه اصل مطلب را در سایت خبری تابناک ببینید .

به گزارش «تابناک»، خبرگزاری‌های داخلی امروز، سخنان یکی از نمایندگان مجلس در ارتباط با رأی روسیه و چین علیه ایران را این گونه منتشر نمود؛ «نائب رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی از جلسه این کمیسیون با حضور مسئولان وزارت امور خارجه خبر داد و اعلام کرد، وزارت خارجه بر این باور است چین و روسیه در واقع به نفع ایران جلوی فتنه بالاتر را گرفته و رأیشان را برای دلسوزی به ایران مطرح کرده‌اند؛ بنابراین، تغییری در روابط تهران با مسکو و پکن روی نمی‌دهد.»

این موضعگیری تا آنجا عجیب و غیر منطقی است که حتی خود روس‌ها نیز با تمام جسارتشان تلاش نکرده‌اند اینگونه رأی خود را توجیه کنند.

به این سخنان توجه کنید: «تصمیم مسکو برای حمایت از تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران اشتباه بوده و اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران به روابط میان جمهوری اسلامی و روسیه لطمه وارد آورده است».

سخنان بالا را یک مقام ایرانی یا اپوزوسیون روسی بیان نکرده است، بلکه این سخنان متعلق به «ولادیمیر ژیرینوفسکی»، نایب رییس مجلس دومای روسیه و رهبر حزب لیبرال ـ دمکرات روسیه یک روز پس از رأی مثبت روسیه به قطعنامه ضد ایرانی است.

اگر سخنان نایب رئیس کمیسون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی را نقل قول درستی از وزارت خارجه کشورمان بدانیم، آنگاه با ابراز تاسف شدید نسبت به چنین تحلیل کم مایه و سخنان ناراحت کننده‌ای باید به طور کل، اقدامات ایران برای جلوگیری از تصویب قطعنامه تحریم‌ها علیه ایران، رفتار اعضای دایم و غیر دایم شورای امنیت و همچنین راهبردهای سیاست خارجی کشورمان را مورد تردید و پرسش جدی قرار دهیم.

اگر اقدام روسیه و چین ـ به زعم وزارت خارجه ایران ـ در دادن رأی مثبت به تحریم‌ها علیه کشورمان جلوگیری از فتنه‌ای بالاتر بوده، پس تلاش‌های گسترده و هزینه بسیار ما برای متقاعد کردن اعضای شورای امنیت در رأی منفی دادن به قطعنامه تحریم‌ها چه در قالب سفرهای وزیر امور خارجه و چه رایزنی‌های آقای رئیس جمهور برای چه بوده است؟

این فتنه بزرگتری که وزارت خارجه به واسطه آن رأی چین و روسیه علیه کشورمان را با آن توجیه می‌کند، چیست؟ چرا مردم حق ندارند از این فتنه بزرگتر آگاه شوند و اینکه این فتنه بزرگتر از سوی چه کسانی متوجه ایران بوده اکه رأی مثبت روسیه و چین علیه ایران باعث دفع آن شده است؟

اگر اینگونه است که آقایان وزارت خارجه می‌گویند، پس ما باید به جای تشکر، انتقادمان را به طرف برزیل و ترکیه متمایل کنیم که چرا به قطعنامه ضد ایرانی رأی منفی دادند و از لبنان دلگیر باشیم که رأی ممتنع داد؟ زیرا به ظاهر اگر منطق آقایان را بپذیریم، می‌توانیم نتیجه بگیریم که رأی نیاوردن این قطعنامه، موجب بر پا شدن فتنه بالاتری علیه ایران می‌شد. پس ترکیه، برزیل و لبنان را نیز به جای تشویق و قدردانی باید تنبیه و شماتت کنیم که چرا می‌خواستند ما را به دامن فتنه‌ای بزرگتر بیندازند؟!

و با همین استدلال، باید از آمریکا، فرانسه، انگلستان و هفت عضو غیر دایم شورای امنیت که علیه ما رأی دادند، تشکری مضاف کنیم که ما را از افتادن در فتنه ای بالاتر نجات داده‌اند!

بر پایه این گزارش، پس از خط و نشان‌های متعدد و البته بی‌سرانجام رئیس جمهور ایران علیه روسیه، این کشور به قطعنامه ضد ایرانی شورای امنیت رأی مثبت داد و علاوه بر رئیس جمهور و نخست وزیر روسیه، «میخاییل مارگلوف»، رییس کمیته امور بین‌المللی شورای فدراسیون روسیه نیز اینگونه خط تقابل با احمدی نژاد را ادامه داد که: «رییس جمهور ایران که در به کار بردن واژه‌های غیر عادی تمایل دارد، در ماه مه سال جاری به مقامات رسمی روسیه توصیه کرد که در سخنان و اعمال خود احتیاط کنند.»

مارگلوف افزود: این توصیه را می‌توان به خود رییس جمهور ایران کرد که بهتر است دوستان کشور خود را ـ که ضمنا چندان زیاد هم نیستند ـ از خود دور نکند.

اینگونه بود که روسیه درباره قطعنامه، خط خود را از ایران جدا کرد و مقامات ایرانی هم هر چه کردند، نتوانستند مانع این شوند و روسیه و چین از قطعنامه قاطعانه حمایت کردند و اکنون مقامات ایرانی پس از ناکامی در جلب نظر روسیه بر این باورند که روسیه و چین فی الواقع خیر ایران را خواسته و ایران را تحریم کرده‌اند تا فتنه بزرگتر پیش نیاید.
حال این را که فتنه بزرگتر در عرصه بین‌المللی چیست، باید مقامات وزارت خارجه معنا کنند؛ هر چند که به تازگی در درون ایران، هر مخالفت با سیاست‌های دولتی را فتنه می‌نامند، شاید تصورشان این است که مردم دیگر به فتنه عادت کرده‌اند و به راحتی آن را می‌پذیرند و احتمالا چند صباح دیگر هم برای اقناع مردم پرونده‌هایی از سران این فتنه بین‌المللی رو خواهد شد.

طنز قضیه اینجاست که خود فعالان سیاسی روس هم حمایت قطعنامه از تحریم ایران را کاری اشتباه خوانده‌اند که به روابط این کشور با ایران ضربه زده است؛ اما وزارت خارجه ایران، این اقدام را دلسوزی روس‌ها می‌داند.

«ولادیمیر ژیرینوفسکی»، نایب رییس مجلس دومای روسیه و رهبر حزب لیبرال ـ دمکرات روسیه در این باره گفته است که، «تصمیم مسکو برای حمایت از تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران اشتباه بوده است» و «اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران به روابط میان جمهوری اسلامی و کشور ما لطمه وارد آورده است».

وی همچنین اظهار داشته است که «ما فقط دستمان را به عنوان قبول در شورای امنیت بلند کردیم و مانند نمایندگان مجلس، دگمه رأی‌گیری را فشار دادیم، اما حالا میلیون‌ها نفر در ایران شعار «مرگ بر روسیه» را سر می‌دهند».

نایب رییس مجلس دومای روسیه ادامه داده است که ببینید آمریکایی‌ها چکار کردند؟ ایران را از شمار دوستان ما بیرون کرده و حالا این کشور را به سمت خود می‌‌کشاند و به همین واسطه پس از خروج، افغانستان و بغداد را به آنها می‌سپارند.

این گزارش می‌افزاید، اما چین بسیار مرموزانه و مزورانه به گونه‌ای خود را از همه هیاهوهای علیه ایران کنار کشید و بدون آنکه هزینه بسیاری برای پکن داشته باشد، وقیحانه علیه ایران رأی داد.

چینی‌ها به خوبی از جو اخیر حاکم در روابط ایران و روسیه و همچنین جنجال‌های پیرامون اقدامات ترکیه، برزیل و لبنان بهره برده و خود را پشت این رویداد‌ها پنهان کردند تا رفتار ناجوانمردانه آنها علیه ایران زیاد به چشم نیاید.

اما در مجموع و فارغ از تحلیل دلایل رفتار چینی‌ها و یا روس‌ها، موضوع اصلی سخنان عجیبی است که به نقل از مقامات وزارت خارجه گفته می‌شود، سخنانی که به نظر می‌رسد یا از سر مزاح بیان شده و یا توسط جریانی متمایل به روسیه و چین در وزارت خارجه دنبال می‌شود که گویی، بیش از منافع ملی ایران دغدغه حفظ وجهه دوستان چینی و روسی‌شان را دارند.