نخستین سرود ملی ایران

نخستین سرود ملی ایران مربوط به دوره قاجار است که موسیقی آن توسط موسیو لومر، موسیقی‌دان نظامی فرانسوی اعزامی به ایران در دوره قاجار، تصنیف شده است. این سرود در اصل برای پیانو نوشته شد و یک بار هنگام ورود مظفرالدین شاه قاجار و در حضور وی در پاریس اجرا گردید. اجرای آن توسط ارکستر ملل نخستین اجرای رسمی و ارکسترال آن است كه به پیشنهاد رهبر کنونی ارکستر ترانه‌ای برای آن توسط بیژن ترقی سروده شد و با اصلاحاتی در هارمونی و افزودن بخش‌های تازه به آن توسط سياوش بيضايی برای اركستر نيز تنظيم و به همراه خواننده اجرا گردید. از این سرود اجرای تازه‌تری نیز موجود است که با تغییرات اندکی در شعر همراه است.

نام جاویدِ وطن		صبح امیدِ وطن
جلوه کن در آسمان		همچو مهر جاودان
وطن ای هستی من		شور و سرمستی من
جلوه کن در آسمان		همچو مهر جاودان
بشنو سوز سخنم		که "هم‌آواز" (اجرای دوم: هوادار) تو منم
همهٔ جان و تنم		وطنم وطنم وطنم وطنم
بشنو سوز سخنم		که نواگر این چمنم
همهٔ جان و تنم		وطنم وطنم وطنم وطنم
همه با یک نام و نشان		به تفاوت هر رنگ و زبان
همه با یک نام و نشان		به تفاوت هر رنگ و زبان
همه شاد و خوش و نغمه‌زنان		ز صلابت ایران جوان
"ز صلابت ایران جوان" (اجرای دوم: ز اصالت ایران کهن)		ز صلابت ایران جوان

در اجرای دوم این بیت‌ها دوباره خوانده می‌شوند:

نام جاویدِ وطن		صبح امیدِ وطن
جلوه کن در آسمان		همچو مهر جاودان
بشنو سوز سخنم		که هم‌آواز تو منم
همهٔ جان و تنم		وطنم وطنم وطنم وطنم
همه با یک نام و نشان		به تفاوت هر رنگ و زبان
همه با یک نام و نشان		به تفاوت هر رنگ و زبان
همه شاد و خوش و نغمه‌زنان		ز صلابت ایران جوان
ز اصالت ایران کهن		ز صلابت ایران جوان
بشنو سوز سخنم		که نواگر این چمنم
همهٔ جان و تنم		وطنم وطنم وطنم وطنم