مشکلات جنسی زنان

ویاگرا و داروهای مشابه آن از هنگامی که بیش از 10 سال پیش به بازار دارویی آمدند، تحول بزرگی در درمان ناتوانی جنسی مردان ایجاد کردند، اما برای اختلال کارکرد جنسی زنان که ظاهرا بسیار شایع است، هنوز داروی مناسبی در دست نیست. اکنون پژوهشگران می گویند یک گام به ساختن چنین دارویی نزدیک تر شده اند....

تا به حال تلاش های زیادی برای درمان دارویی اختلال کارکرد جنسی زنان به عمل آمده است و از جمله از داروی ویاگرا برای این مقصود استفاده شده، اما در اغلب موارد این تلاش ها ناموفق بوده است. اکنون شرکت فایزر سازنده ویاگرا اعلام کرده است نمونه اولیه جدیدی از یک دارو را ساخته که امیدوار است به درمان اختصاصی برای اختلال کارکرد جنسی زنان بدل شود. این دارو که پژوهشگران آن را روی خرگوش ها امتحان کرده اند، به طور خاص با افزایش جریان خون به دستگاه تناسلی خارجی عمل می کند و برانگیختگی جنسی را تشدید و زمان آن را طولانی می کند.

البته این دارو برای همه انواع اختلال برانگیختگی جنسی زنانه اثر نمی کند، چرا که افت جریان خون تنها یکی از هزاران دلیل بسیار اختلال کارکرد جنسی در زنان است.

به گفته کارشناسان داروی جدید، نزدیک ترین دارو به ویاگرا برای زنان است، اما مشکل این است که ایجاد اثری مانند ویاگرا در زنان، اکثریت عمده موارد اختلال کارکرد جنسی در زنان را حل نمی کند.

در زنان برخلاف مردان که در آنها نعوظ نقش اصلی را در سلامت جنسی دارد، برانگیختگی جنسی تنها یک بخش از چرخه پیچیده جنسی به حساب می آید اما در حدود 5 درصد زنان که اختلال تشخیص داده شده برانگیختگی جنسی مربوط به جریان خون دستگاه تناسلی دارند، این درمان می تواند گزینه مناسب و احتمالا ایمنی باشد.

پژوهشگران این دارو را در خرگوش های ماده امتحان کرده اند و نتیجه این بود که این دارو فرآیند طبیعی جنسی را با تشدید برانگیختگی جنسی ایجاد کرد. این دارو با مهار کردن اختصاصی آنزیمی که در بدن جریان خون به ناحیه تناسلی را تحت کنترل دارد، می تواند جریان خون به دستگاه تناسلی را افزایش دهد و برانگیختگی جنسی را تشدید کند.

چرا جریان خون این همه مهم است؟

هنگامی که زنی از لحاظ جنسی برانگیخته می شود، پیام های عاطفی و جسمی در مغز به بدن می گویند که جریان خون به دستگاه تناسلی را افزایش دهد؛ در نتیجه عضلات واژن شل می شود، پوشش درونی این ناحیه نرم می شود و میزان حس در آن افزایش می یابد. هنگامی که جریان خون کافی به این ناحیه نمی رسد، رابطه جنسی دردناک و ناخوشایند می شود و ممکن است میل جنسی افت کند.

به عبارت دیگر جریان خون مانند یک کاتالیزور زیستی برای تجربه موفق جنسی عمل می کند. این حقیقت که داروی جدید به طور خاص جریان خون در واژن را افزایش می دهد، احتمالا باعث می شود که این دارو بی خطر باشد، چرا که بر دستگاه قلبی عروقی در کل بدن اثری نمی گذارد. به گفته پژوهشگران حتی اگر این نمونه اولیه درنهایت به دارویی که به بازار عرضه می شود، بدل نشود، آزمایش آن به درک بیشتر اختلال برانگیختگی جنسی زنان کمک کرده است.

میل در برابر برانگیختگی

اما آیا پاسخ جنسی یک خرگوش قابل مقایسه با پیچیدگی اختلال کارکرد جنسی زنان هست؟ به گفته کارشناسان هم بله و هم نه. خرگوش ها ده ها سال است که برای بررسی سلامت جنسی زنان به کار رفته اند، اما پاسخ جنسی آنها با فیزیولوژی جنسی در انسان تنها تا حدودی قابل مقایسه است. مسیرهای عصبی تحریک جنسی در خرگوش با انسان مشابهت دارد، اما به هر حال کاملا مانند انسان نیست و همچنین نباید تاثیر مغز پیچیده انسان را بر کارکرد جنسی از نظر دور داشت. مشکل فیزیولوژیک جریان خون تنها بخشی از معادله مربوط به بخشی از زنان دچار اختلال کارکرد جنسی است.

به گفته کارشناسان درانسان ها میل به داشتن رابطه جنسی که آن را لیبیدو می نامند، معادل توانایی برانگیخته شدن جنسی نیست و در اکثریت زنان مبتلا به اختلال کارکرد جنسی، مقصر کمبود میل جنسی است، نه کاهش برانگیختگی جنسی.

گرچه داشتن میل جنسی و برانگیختگی جنسی هم در زنان و هم در مردان مهم است، در مردان تشدید کردن بخش برانگیختگی جنسی این معادله در درمان کردن ناتوانی جنسی موفق بوده است. افزایش دادن جریان خون آلت تناسلی مردان با داروهایی مانند ویاگرا، اختلال نعوظ مردان را درمان می کند، اما به کار بردن همین روش در زنان به معنای درمان قاطع مشکلات جنسی زنان نیست. عوامل متعددی، هم زیستی و هم روانی، در ایجاد میل جنسی نقش دارند. از هر 10 زن یکی دچار کاهش میل جنسی است که به آن «اختلال کم فعالی میل جنسی» می گویند و در حال حاضر درمان دارویی تاییدشده ای برای آن وجود ندارد، هرچند روان درمانی ممکن است به حل آن کمک کند.

به گفته کارشناسان زمان زیادی مانده است تا زنان مانند مردان با خوردن یک قرص مشکل کارکرد جنسی خود را حل کنند. اما برای درصد کمتری از زنان که مشکل اصلی آنها کمبود جریان خون به دستگاه تناسلی است، درمان دارویی ممکن است در فاصله زمانی کوتاه تری در اختیار قرار گیرد.