امروز تعدادی از دوستانم که اتفاقا آدمهای مذهبی و شاخصی هم هستند ، می گفتند که در جلسه ای حضور داشتند که یک روحانی ، در آن به مناسبت میلاد امام حسین (ع) به سخنرانی می پرداخت .
این دوستان به طور جداگانه با من صحبت می کردند و هیچکدام از صحبتهای دیگری خبر نداشت .
اما نکته ی جالب این بود که گلایه مندی کاملا مشترکی از این جلسه داشتند .
آنها می گفتند که در این جلسه که قرار بود به مناسبت میلاد امام حسین (ع) باشد و بعبارتی حالت جشن و سرور داشته باشد ، روحانی مجلس ، بطور مفصل در باره ی قیام عاشورا و مسایل مرتبط با عاشورا سخن گفت و کلا حال و هوای مجلس را به روزهای محرم و ایام عزاداری اباعبدالله کشانید .
هر دوی این دوستان اذعان داشتند که این روحانی عزیز ، دین را و مفاهیم آن را در عزا می بیند .
دینی که در بین تمام ادیان نفوذ کرده و با سرعت توانست بخش قابل توجهی از دنیای آن روز را تحت سیطره ی خود در بیاورد ، دین عزا و گریه و زاری نبود . دین بدبختی و فلاکت نبود . دین رشد و تعالی بود . دین شادی و شور بود . دین حرکت و پویایی بود . دین رحمت و عزت بود .
شاید برخی از کسانی که بعنوان متولیان مسایل دینی در جامعه بکار گماشته شده اند ، شناخت درستی از مسایل دینی نداشته و یا اینکه دیدگاههای نامناسبی دارند که با بسط و ترویج دیدگاه های شخصی خود به نام دین ، سبب ایجاد دلزدگی در بین جامعه و مخصوصا در بین جوانان می شوند .
گرچه می گویند « اسلام به ذات خود ندارد عیبی ، هر عیب که هست از مسلمانی ماست »
اما مسلما معایبی که در مسلمانی ما هست ، اگر تحت عنوان « دین » به برخی از عناصر جامعه تحمیل شود ، به طور ناخودآگاه و غیرمستقیم ، به « دین » لطمه خواهد زد و یا حتی سبب « دین گریزی » در جامعه خواهد شد .
این دوستان به طور جداگانه با من صحبت می کردند و هیچکدام از صحبتهای دیگری خبر نداشت .
اما نکته ی جالب این بود که گلایه مندی کاملا مشترکی از این جلسه داشتند .
آنها می گفتند که در این جلسه که قرار بود به مناسبت میلاد امام حسین (ع) باشد و بعبارتی حالت جشن و سرور داشته باشد ، روحانی مجلس ، بطور مفصل در باره ی قیام عاشورا و مسایل مرتبط با عاشورا سخن گفت و کلا حال و هوای مجلس را به روزهای محرم و ایام عزاداری اباعبدالله کشانید .
هر دوی این دوستان اذعان داشتند که این روحانی عزیز ، دین را و مفاهیم آن را در عزا می بیند .
دینی که در بین تمام ادیان نفوذ کرده و با سرعت توانست بخش قابل توجهی از دنیای آن روز را تحت سیطره ی خود در بیاورد ، دین عزا و گریه و زاری نبود . دین بدبختی و فلاکت نبود . دین رشد و تعالی بود . دین شادی و شور بود . دین حرکت و پویایی بود . دین رحمت و عزت بود .
شاید برخی از کسانی که بعنوان متولیان مسایل دینی در جامعه بکار گماشته شده اند ، شناخت درستی از مسایل دینی نداشته و یا اینکه دیدگاههای نامناسبی دارند که با بسط و ترویج دیدگاه های شخصی خود به نام دین ، سبب ایجاد دلزدگی در بین جامعه و مخصوصا در بین جوانان می شوند .
گرچه می گویند « اسلام به ذات خود ندارد عیبی ، هر عیب که هست از مسلمانی ماست »
اما مسلما معایبی که در مسلمانی ما هست ، اگر تحت عنوان « دین » به برخی از عناصر جامعه تحمیل شود ، به طور ناخودآگاه و غیرمستقیم ، به « دین » لطمه خواهد زد و یا حتی سبب « دین گریزی » در جامعه خواهد شد .
پینوشت :
- برای دیدن کلیه ی مطالب مربوط به یک موضوع در پایین همین مطلب و در قسمت برچسبها ، بر روی کلمه ی مربوطه کلیک کنید .
- با کلیک بر روی کلمه ی « نظرات » در پایین همین متن ، می توانید نظرات و اندیشه های خود را در ارتباط با این نوشتار ، بنویسید ، تا هم من و هم دیگر خوانندگان ، از نظر شما بهره مند شوند .
- اگر حوصله ی نظر دادن ندارید و یا اصلا نظری در این باره ندارید ، می توانید در قسمت « واکنش ها » در پایین همین متن ، فقط بر روی یک عبارت کلیک کرده و آن عبارت ، واکنش شما به این متن خواهد بود .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
بازدیدکننده ی گرامی ، از اینکه بنده رو مفتخر به دریافت نظرات ارزشمند خودتون می کنید ، متشکرم . حسین حقگو