نادره

نام کتاب : نادره
نگارش : جعفر پیشه وری (1271-1326)
به کوشش : محمود مصور رحمانی ، صفدر تقی زاده
مدیر اجرایی : سرور فرهی
لیتوگرافی : تارنگ
صحافی : ایران زمین
شابک : 0-04-7920-964
تیراژ : 3000
قیمت : 5000 تومان
انتشارات گوینده
چاپ اول : زمستان 1383

این مشخصات کتابی است که در نظر دارم آن را در وبلاگم منتشر کنم تا همه ی علاقمندان بتوانند از آن بهره مند شوند .
از آنجا که کشور ما عضو « حقوق مولف » یا « کپی رایت » نیست ، بنابراین مشکلی در انتشار این مطلب در اینترنت موجود نیست .
امیدوارم که از خواندن مطالب این کتاب ، لذت ببرید .

قصه «نادره» نوشته میرجعفر پیشه وری كه وی آن را در سال ۱۳۱۱ شمسی و زمانی كه ۳۹ سال داشت و آن را در سال دوم حبس زندان مركزی نوشته است، نشان می دهد كه پیشه وری این بار نه به دلیل حضور در عرصه سیاست و یا به عنوان یك چهره شناخته شده سیاسی، بلكه در عرصه ادب و به ویژه حوزه داستان نویسی، نامش دوباره با این داستان مطرح شده است. از وی كمتر در عرصه داستان نویسی سخنی گفته شده است كه این امر می تواند به دلیل تعلل معناداری بوده باشد. پیشه وری خود در زمینه چنین نوشته هایی می گوید: «... شاید این نوشته ها در نظر بعضی ها هیچ ارزشی نداشته باشد ولی من كه برای تهیه آنها این همه رنج كشیده ام نمی توانم آنها را نادیده بگیرم. وانگهی رهاورد زندانی بیشتر از این نباید باشد ...»نوشته های پیشه وری در روزنامه آژیر كه در خرداد ۱۳۲۲ آن را در تهران منتشر ساخت و در سال ۱۳۲۴ توقیف شد و همچنین در چند نشریه مركزی و محلی كه وی عمدتاً ماهیت سیاسی داشت، انتشار یافت. درباره نقش وی در عرصه سیاسی _ تاریخی بسیار سخن گفته شده است و ناشر اصرار دارد شخصیت جدیدی از وی در عرصه دوم (داستان نویسی و ادبیات) و وجه كاملاً متفاوت و ناشناخته دیگری از شخصیت او را به نمایش گذارد و خوانندگان را با وجه متفاوت دیگری از وی آشنا می سازد.

ناشر مدعی است پس از وقوف بر وجود آثاری كه نمایانگر تلاش وی در عرصه كاملاً متفاوت با عرصه نخست، دست نویس های اصلی آثار وی اعم از رمان و داستان كوتاه وی را جمع آوری و آن را به تدریج منتشر نماید. از دیدگاه ناشر، انتشار آثار پیشه وری كه از نظر سبك نگارش نویسنده از جهاتی به شیوه قصه پردازی سنتی و از نگاهی دیگر به سبك رمان نویسی غربی نزدیك تر است، می تواند مراحل گذار از قصه پردازی سنتی به رمان نویسی نوین را در اختیار علاقه مندان قرار دهد. از دیدگاه ناشر داستان های نویسنده با توجه به اطلاعات وی از قشربندی های اجتماعی جامعه در زمان وقوع حوادث و توصیفات وی از روابط درون گروهی و برون گروهی متقابل افراد، از طبقات مختلف اجتماعی در جامعه شهرنشین آن روز سخن گفته كه بی تردید در بسیاری از بخش های كتاب می توان سایه دیدگاه تاریخی وی را در مسائل اجتماعی مشاهده كرد.

پیشه وری كه متولد ۱۲۷۲ شمسی در خلخال است در ۱۹۰۵ به همراه خانواده اش به باكو رفت و با انقلاب ۱۹۱۷ روسیه به كمونیسم جلب شد و در ۲۵ سالگی عضو كمیته مركزی حزب عدالت گردید. وی در سال های ۱۹۲۰ _ ۱۹۱۹ سردبیری روزنامه حریت را به عهده داشت. در سال ۱۲۹۹ ارتش سرخ در جریان جنگ با روس ها وارد خاك ایران شد. به همراه آن تعدادی از رهبران حزب عدالت از جمله پیشه وری وارد گیلان شدند و در ۳۰ خرداد ۱۲۹۹ در بندر انزلی اولین كنگره حزب كمونیست ایران را به پا داشتند. در این كنگره پیشه وری عضو كمیته مركزی و یكی از چهار رهبر اصلی حزب شد. وی در مرداد ۱۲۹۹ در دولت «كودتای سرخ» احسان الله خان سمت كمیساریای كشور را برعهده گرفت. در پی شكست نهضت جنگل مدتی به باكو رفت و مدیریت روزنامه السیكنجی را به دست گرفت. در این دوران او سرمقاله های روزنامه حقیقت را می نوشت. در سال ۱۳۰۲ رابط حزب كمونیست ایران و كمینترن بود. در ۱۳۰۶ در كنگره دوم حزب كمونیست ایران مجدداً دبیر كمیته مركزی شد. در ۶ دی ۱۳۰۶ توسط شهربانی دستگیر و در دوران زندان، منكر عضویت در حزب كمونیست بود كه البته در سال ۱۳۱۸ در دادگاه جنایی به جرم عضویت و تبلیغ فرقه اشتراكی به ۱۰ سال زندان محكوم شد.در دوران زندان بین وی و سایر زندانیان كمونیست به ویژه آوانسیان اختلاف شدیدی وجود داشت. پس از آزادی در سال ۱۳۱۹ به كاشان تبعید شد. در سال ۱۳۲۰ در جلسه موسسان حزب توده شركت كرد و جزء رهبران اولیه حزب انتخاب شد و به همراه ایرج اسكندری اولین مرامنامه حزب را نوشت اما به دلیل اختلاف با آوانسیان كناره گرفت. در انتخابات مجلس چهاردهم از تبریز انتخاب، اما اعتبارنامه وی رد شد. پس از توقیف نشریه آژیر به آذربایجان رفت و در ۱۳۲۴ فرقه دموكرات آذربایجان را بنیان گذاشت. وی در ۲۱ خرداد همان سال حكومت خودمختار فرقه را ایجاد كرد و پس از شكست فرقه به باكو رفت و در سال ۱۳۲۶ در یك سانحه اتومبیل به قتل رسید. گروهی قتل وی را به میرجعفر باقروف (دیكتاتور آذربایجان شوروی) نسبت می دهند و عامل آن را غلام یحیی دانشیان می دانند. به گفته یك شاهد عینی (نصرت الله جهانشاهلو) پیشه وری علت شكست فرقه دموكرات را افراط در جدایی از احزاب سیاسی ایران می دانسته و باقروف به عكس، علت را در این می دانسته كه «به یك باره از دولت و مردم ایران نبریدید و به ما نپیوستید.» اسناد ساواك نیز مرگ پیشه وری را به علت پشیمانی وی از همكاری با شوروی و تلاش او برای بازگرداندن ایرانیان مقیم شوروی به ایران و نیز تالیف كتابی با عنوان «چگونه اشتباه كردم» می داند اما توده ای های قدیمی نیز مرگ وی را امری كاملاً تصادفی می دانند.